Ergoterapeuta jest jednolicie uregulowanym we wszystkich krajach związkowych Niemiec zawodem, który zdobywa się w pełnowymiarowym systemie szkolnym. Naukę tego zawodu prowadzą pełnowymiarowe szkoły zawodowe (niem.Berufsfachschule) oraz prywatne placówki edukacyjne.
Ergoterapia jest stosowana w leczeniu pacjentów ze schorzeniami neurologicznymi: udarami, stwardnieniem rozsianym, urazami czaszki, urazami dłoni oraz zaburzeniami psychicznymi i psychosomatycznymi. Stosowana jest również w geriatrii przy chorobie Parkinsona, demencji, chorobie Alzheimera. W pediatrii ergoterapia jest stosowana w przypadkach zmian w zachowaniu, nadaktywności, opóźnień w rozwoju, zaburzeń motoryki małej i dużej, zaburzeniach postrzegania, trudności w nauce i zaburzeniach koncentracji.
Ergoterapeci pracują w szpitalach, klinikach rehabilitacyjnych, przychodniach, ośrodkach pomocy społecznej lub w specjalistycznych przychodniach ergoterapeutycznych. Ponadto pracują również w domach spokojnej starości, domach opieki i placówkach pobytu dziennego dla osób niepełnosprawnych oraz w przychodniach lekarskich, szkołach specjalnych i ośrodkach wsparcia dla dzieci niepełnosprawnych.
Niemiecki zawód ergoterapeuta (nazwa niemiecka: Ergotherapeut / Ergotherapeutin) jest porównywalny z polskim zawodem:
- terapeuta zajęciowy, nauka zawodu na poziomie szkoły policealnej.
Użyteczne informacje na temat priorytetów w nauce porównywanych zawodów można znaleźć w kategoriach informacji „Treść programu nauczania“ oraz „Wymiar godzin”.
Warunkiem przyjęcia jest posiadanie średniego poziomu wykształcenia (wg klasyfikacji niemieckiej) albo ukończenie Hauptschule (lub poziomu równoważnego) i co najmniej dwuletniej nauki zawodu.
Szkoły zawodowe stosują własne procedury naboru, toteż kandydaci powinni w odpowiednim czasie zasięgnąć informacji na temat aktualnie obowiązujących wymogów. W niektórych przypadkach wymagane jest przedstawienie świadectwa szczepienia przeciwko żółtaczce typu B.
Nauka zawodu trwa 3 lata.
Okres nauki może jednak zostać skrócony o rok dla:
Ergoterapeuci udzielają wsparcia i pomocy osobom w każdym wieku, które mają problemy z wykonywaniem codziennych czynności, jak np. higiena osobista, jedzenie lub wykonywanie precyzyjnych czynności motorycznych. Stosując działania aktywizujące pracują z pacjentami nad tym, aby ćwiczyć, utrzymywać na odpowiednim poziomie, rozwijać i odtwarzać ich zdolności motoryczne, poznawcze, psychiczne i społeczne.
Ergoterapeci pracują w szpitalach, klinikach rehabilitacyjnych, przychodniach lekarskich, ośrodkach pomocy społecznej lub w specjalistycznych przychodnia ergoterapeutycznych. Ponadto pracują również w domach spokojnej starości, domach opieki i placówkach pobytu dziennego dla osób niepełnosprawnych oraz w przychodniach lekarskich, szkołach specjalnych i ośrodkach wsparcia dla dzieci niepełnosprawnych.
W części teoretycznej zajęć wykładane są m.in. następujące treści programowe (ok. 2700 godzin):
- Nauka o zawodzie, prawoznawstwo i wychowanie obywatelskie
- Podstawy ergoterapii
- Podstawy higieny
- Biologia, anatomia, fizjologia
- Farmakologia
- Prewencja i rehabilitacja
- Psychologia i pedagogika
- Gry i zabawy, środki pomocnicze, szyny i urządzenia techniczne
- Techniki rękodzielnicze i plastyczne
- Metody terapii zajęciowej
Praktyczna część nauki zawodu obejmuje ok. 1700 godzin. W jej skład wchodzą metody terapii motoryczno-funkcjonalnej, neurofizjologicznej / neuropsychologicznej, psychosocjologicznej i zajęciowej.
Czesne w szkołach prywatnych jest często płacone przez kraje związkowe. Szkoły państwowe nie pobierają opłat szkolnych, ale mogą powstać koszty związane z materiałami do nauki, egzaminami i podróżami.
W pełnowymiarowych szkołach zawodowych (niem. Berufsfachschulen) prowadzących naukę zawodu ergoterapeuta odbywają się zarówno zajęcia teoretyczne, jak i praktyczne. Poza tym w czasie trzyletniej nauki zawodu należy jeszcze zaliczyć różne praktyki. Za praktyki częściowo wypłacane jest wynagrodzenie (w szpitalach od 900 do 1100 Euro miesięcznie), jednak za okres nauki zawodu w pełnowymiarowym systemie szkolnym uczniowie nie otrzymują wynagrodzenia.
Uczniowie kształcący się w pełnowymiarowych szkołach zawodowych mogą starać się o stypendium zgodnie z Federalną Ustawą o Wspieraniu Kształcenia (niem. Bundesausbildungsförderungsgesetz, w skrócie BAföG).
Jeden zawód – wiele możliwości
Liczba pacjentów pochodzących z innych krajów i kręgów kulturowych stale wzrasta. W związku z tym od ergoterapeutów wymaga się dużej wrażliwości kulturowej, aby byli w stanie uwzględniać również potrzeby tej grupy docelowej. Konieczny jest respekt wobec innych przekonań religijnych i odpowiednie podejście do potrzeb imigrantów. Może to dotyczyć np. problemu higieny osobistej i poczucia wstydu, ale także uwzględnienia czasu przeznaczonego na modlitwy, świąt i rytuałów.
Wiele ośrodków opieki na osobami starszymi, wymagającymi opieki i niepełnosprawnymi włączyło już do swojego programu terapeutycznego terapie ogrodową. Kontakt z kwiatami i innymi roślinami pobudza zmysły, wpływa stabilizująco na procesy psychiczne i wspiera aktywność socjalną. Również coraz szersze grono ergoterapeutów dostrzega przydatność zajęć z roślinami w terapii. Możliwość zapoznania się z tą stosunkowo nową strategią terapeutyczną dają im odpowiednie formy kształcenia ustawicznego.
Zarobki
Zarobki osób zatrudnionych w placówkach finansowanych ze środków federalnych i komunalnych są uzależnione od zaszeregowania do poszczególnych grup i kategorii zarobkowych, określonych w Układzie taryfowym dla pracowników służb publicznych (Tarifvertrag für den öffentlichen Dienst, w skrócie TVöD), który wszedł w życie 1 października 2005. Niektóre inne placówki i pracodawcy również opierają się na ustaleniach obowiązujących dla służb publicznych. Dotyczy to także placówek prywatnych, w których układy taryfowe mają znaczący wpływ na wysokość zarobków. Zarobki ustalane są jednak także niezależnie od układów taryfowych.
Jako wartość orientacyjną dla sfery budżetowej można uznać kwotę brutto ok. 2300-2500 euro.
Źródło: Układ taryfowy dla pracowników służb publicznych (niem. Tarifvertrag für den öffentlichen Dienst, w skrócie TVöD)
Podstawowe informacje na temat zaszeregowania do poszczególnych grup taryfowych można znaleźć tutaj.
Po spełnieniu określonych warunków istnieją różnorodne możliwości kontynuowania nauki w formie kształcenia ustawicznego i studiów, np. na takich kierunkach jak ergoterapia, nauki medyczne, pedagogika medyczna.
Poniżej kilka przykładów:
Szkolenie dostosowawcze:
- Terapia zajęciowa,
- Promocja zdrowia,
- Praca z osobami niepełnosprawnymi fizycznie,
- Zarządzanie przypadkami
Formy kształcenia ustawicznego umożliwiające awans zawodowy:
- Specjalista opieki zdrowotnej i socjalnej (z egzaminem wewnętrznym)
- Ekonomista w dziedzinie zarządzania w opiece zdrowotnej (szkoły zawodowe typu Fachschule)
Kierunki studiów:
- Terapia zajęciowa (licencjat)
- Nauka o terapiach (licencjat)
- Pomoc medyczna (licencjat)
www.dve.infoLinki do stron i portali niemieckojęzycznych:
Strona Niemieckiego Stowarzyszenia Ergoterapeutów [Deutscher Verband der Ergotherapeuten, w skrócie DVE] reprezentującego interesy ergoterapeutów w Niemczech:
Deutscher Verband der Ergotherapeuten
Usługi online dla ergoterapeutów z niemieckiego obszaru językowego:
Forum ergoterapetyczne – obok forum dyskusyjnego zawiera także przegląd dostępnych seminariów i giełdę miejsc pracy:
Linki do stron i portali niemieckojęzycznych:
Platforma poświęcona ergoterapii z ofertami miejsc pracy z różnych krajów:
ergotherapie.de
Oferty miejsc pracy w służbie zdrowia:
Giełda pracy Caritas:
Oferty miejsc pracy Federalnego Zrzeszenia Ergoterapeutów w Niemczech [Bundesverband für Ergotherapeuten in Deutschland e.V.):
